Boycot EK Oekraïne

Je kunt je afvragen waarom men de Oekraïne heeft gekozen als strijdtoneel voor het EK voetbal. Dat land is verre van democratisch met een misdadige inslag en heeft niets van doen met mensenrechten. De Fifa had het besluit om daar te gaan voetballen allang terug moeten draaien. Het valt me zwaar tegen dat vanuit de sport zelf helemaal niets gehoord wordt. De voetballende zakkenvullers gaan gewoon naar de Oekraïne, net als toen naar Argentinië. Sport en politiek gescheiden houden, roept men. Maar dat is onmogelijk. Sport en politiek hebben alles met elkaar te maken. Nu een EK in Oekraïne spelen, betekent een acceptatie van de situatie rond de mensenrechten daar. Lekker voetballen en juichen in Oekraïne terwijl een eindje verderop de mensenrechten met laarzen worden getreden, mensen worden mishandeld en vermoord. De communistische maffia van Poetin heerst in Oekraïne. Een verplaatsing van het EK is noodzakelijk.

Koninginnedag

Het had er alle schijn van dat de vrijmarkt al gistermiddag begon. Heel veel plaatsen in het centrum van Lelystad waren al ingenomen door de 'vrijmarktkooplui'. Ze hebben daar overnacht. Wij brachten een deel van de avond door met Frans en Alexandra. Alexandra had ons zondagmiddag uitgenodigd om te komen genieten van een soto maaltijd. En geloof me, het was inderdaad genieten. Heerlijk, die soto!
Vanmorgen vroeg werden we gewekt door de zon. Ja, de zon was er ook, en hoe! We hebben heerlijk buiten ontbeten en een kopje koffie gedronken. Daarna zijn we richting het centrum gefietst. Het werd een zomerse feestelijke dag. Natuurlijk hebben Sonja en ik door het centrum gescharreld. Daar kwamen we in de drukke mensenmassa zomaar Carina en Robert tegen. Natuurlijk zo hier en daar wat gekocht (dubbeltjeswerk, hoor). En vervolgens hebben we ook nog even op een terrasje genoten van live muziek. Daarna was het weer op de fiets naar huis, want Fenna hadden we na enig overleg (over democratie, vrije meningsuiting en een hondenbaan) toch maar thuis gelaten. De Schrik van Jubbega had snode plannen op Koninginnedag.....

Rocknight Dronten

Gisteravond hebben Mike en ik het eerste optreden van Ben als drummer bijgewoond. Hij speelde tijdens de Rocknight in de Meerpaal te Dronten. Deze muzikale happening werd gehouden ter ere van de onlangs overleden muziekleraar Gerald Zuidema, waar o.a. Ben les van kreeg. Ben drumt normaal gesproken niet op een echt drumstel, dus ook dat was even wennen. Desondanks een knappe performance van onze muzikale zoon, die krap een jaar drumt. Het was een bijzonder moment om Ben daar zo bezig te zien. We hebben er van genoten!

Bij de Onderzeedienst

Pa op de O21 (1946)

Uiteindelijk heb ik na de echec van het vorige blog besloten toch maar mijn eerbetoon aan mijn vader weer in een blog vast te leggen. De afgelopen dagen ben ik in de weer geweest om het blog in ere te herstellen. Dit keer ben ik ook bezig een apart fotoalbum aan het blog te koppelen. Ik heb de link voor het blog Onderzeedienst in de rechter kolom bij Leuke Websites geplaatst onder de titel : Loopbaan van mijn vader. Het is een start, want ik ga het blog verder opbouwen en verfijnen.

Een vrije zaterdag

Nu Mike gestopt is met voetbal, hebben wij vrije zaterdagen, die we gelijk maar even volstorten met andere activiteiten.
De boerenzwaluwen zijn inmiddels ook terug van weggeweest. Al heb ik ze nog niet bij ons op het dak zien zitten. Dat is hun verzamelplaats vanwege het feit dat ze hier een paar schuren gebruiken als nestelplaats. Zaterdag maar eens kijken of een stel een plekje in de garage wil.
De tulpen beginnen steeds beter uit te komen. Je merkt wel dat de temperatuur niet gunstig is. Zaterdag ga ik op uitnodiging even in de boomgaard kijken en wellicht een week later weer. Ik wil een boomgaard in bloei fotograferen en daarvoor is het nu net te vroeg. Zaterdag gaat ook de Aviodrome weer open. Ik weet niet of er een uitnodiging komt, om de veranderingen te mogen zien.
In het centrum is men de kermis al aan het opbouwen. Het wordt een lang weekend met Koninginnenacht en -dag.

Mike gestopt met voetbal

Na vijf jaar voetbal heeft Mike een punt gezet achter zijn sportieve inzet. Hij kwam steeds meer klem te zitten tussen zijn studie, werk en het voetbal, terwijl zijn vrije tijd minimaal was. Op de dinsdag- en donderdagavond was het trainen en op de zaterdag wedstrijd spelen. Hij heeft zijn prioriteiten herzien en besloten te stoppen. Gisteravond heeft hij de trainer en spelers geïnformeerd over zijn besluit en de ledenadministratie van SV Lelystad is ook op de hoogte gebracht.
Gezien de zeer beperkte mogelijkheden voor de oudere jeugd bij SV Lelystad, was het ook al geen optie om door te gaan. De laatste tijd daalde bij Mike het enthousiasme met rasse schreden. Hij mocht komende week, 2 mei, een wedstrijd spelen, zodat 'scouts' uit de acht of negen A3 spelers hun keuze konden maken voor het aanvullen van de A2 en A1 elftallen.. Wie afviel, had dan wel het probleem dat het beëindigen van het lidmaatschap voor 1 mei had moeten plaatsvinden. Al met al een bedroevend slecht geregeld geheel en een zeer teleurstellend einde voor een aantal spelers. Hiermee bewijst SVL eens te meer, dat het niet in staat is om tot een goed en vooral toekomstgericht spelersbeleid te kunnen komen. Jammer.

Weer gerechtigheid!

Gisteravond slaagde de FC Bayern München erin om Real Madrid in eigen huis te verslaan. Het werd een voetbalavond lang billen knijpen en nagels bijten. Wat een spannende wedstrijd. Na de 2-0 voor Real stagneerde het spel van de Koninklijken, terwijl Bayern door bleef gaan met goed voetbal. Bij de penalty door Arjen Robben was de spanning te snijden. Hij had immers eerder op een cruciaal moment in de Duitse competitie een penalty gemist. Maar dit keer ging de bal er via de vingertoppen van de keeper en de paal net in. Met dat doelpunt redde Arjen de zaak voor de Duitsers. De Madrilenen trokken zich nog meer terug op eigen veld en loerden op de counter met Renaldo en Kaka. De verlenging bracht geen verandering in de totaalstand 3-3. In de strafschoppenserie miste Real de eerste drie ballen, genomen door de miljoenen verdienende wereldsterren. Bayern deed het net even beter, al schoten twee Duitsers heel slap in. Het was Schweinsteiger, die de winnende penalty scoorde. Bayern speelt op eigen terrein de finale tegen het Londense Chelsea. Ik ben blij dat ook deze Spaanse club, die dankzij miljoenen schulden roofbouw pleegt op de voetbalvelden en met medewerking van de UEFA en FIFA aan competitievervalsing doet, het op sportief vlak verliest van een financieel gezond voetbalbedrijf, Bayern München. Wat zou Beckenbauer dit keer te mauwen hebben over Robben?

Flying Burrito Brothers

Gisteren is bassist Chris Ethridge overleden. Hij was lid van de bekende Flying Burrito Bros. Chris overleed aan kanker aan de alvleesklier. Hij was pas 65 jaar. Ik geniet nog steeds van de FBB. Mijn eerste FBB LP kocht ik in 1969 : Gilded Palace of Sin (hoes : zie afbeelding video). Dit nummer Lazy Days is van hun tweede album Burrito DeLuxe (1970) :

Dag Streetcaster

Het grote scherm op het Stadhuisplein hier in de stad, de zogenaamde Streetcaster, is vandaag verwijderd. Dus dat lelijke onding is geen sta in de weg voor de bewoners achter het scherm. Het einde van een jammerlijk mislukt initiatief, dat het plein al lange tijd ontsierde. Onder toezicht van meneer Lely (hij dacht ongetwijfeld : 'wat een stad!') is het gevaarte in delen gesloopt en letterlijk in een oud ijzer container gegooid. Ik heb dat ding al van begin af aan verkeerd geplaatst gevonden. Wie naar het scherm wilde kijken, kon alleen op de keien onder meneer Lely terecht. En van een echte uitzending is nooit sprake geweest. Omwonenden vreesden veel geluidsoverlast en sommigen was het uitzicht ontnomen en vervangen door een grauwe grijze plaat.
Nu wil het geval dat op de begane grond van het stadhuis een grote ruimte wordt aangeboden voor horecadoeleinden. Nou ja, dat is toch allemaal in de verkeerde volgorde? Als daar inderdaad een horecabedrijf geëxploiteerd gaat worden, dan zouden de klanten vanuit hun stoel en zippend aan een drankje naar het scherm hebben kunnen kijken. Maar dat is dus vandaag verwijderd. Strategisch plannen noemt men dat.

Monument omgekomen vliegtuigbemanning

Zoals gezegd ben ik gisteravond naar Harderwijk gereden. In Harderwijk, om precies te zijn in het Wolderwijd bij de boulevard, is op woensdag 18 april j.l. een monument geplaatst. Het kunstwerk, een neerstortend vliegtuig, is een herinnering aan de 117 bemanningsleden die in de Tweede wereldoorlog omgekomen zijn toen hun toestel bij Harderwijk neerstortte in het IJsselmeer. Vijfenveertig van hen liggen begraven in Harderwijk. De gevechtsvliegtuigen werden door afweergeschut van de Duitse bezetter neergehaald.
Het monument werd door een Chinook helikopter van Defensie op z'n plaats gezet.
Elk jaar vindt op 4 mei een herdenking  plaats in Dronten. Daar was men onaangenaam verrast door de plaatsing van het monument : men was niet op de hoogte gebracht. Een dergelijk monument had men in Dronten ook in het polderlandschap kunnen plaatsen. Maar dat is niet gebeurd. Nu dus, op de plek des onheils, eindelijk een monument.

Dolle Dinsdagavond

Omdat op de valreep toch de zon verscheen, ben ik op de motor naar Harderwijk gereden. Even de wind om de oren voelen en het asfalt onder me door zien flitsen, zonder zelf geflitst te worden. Weer thuis kon ik het niet laten om toch nog even naar die levensgevaarlijke weggebruikers te kijken die in het programma De allerslechtste chauffeur acteren. Opvallend is het algemeen gedrag inclusief  het rijden van bepaalde mensen. Vorige week zat die jongen met die opgeplakte wenkbrauwen nog te janken om een toespraakje van o.a. zijn moeder. Hij beloofde beterschap. Maar alles behalve dat. Dat geldt ook voor ene Iris, die afgrijslijke blonde. Die werd geconfronteerd met haar slachtoffer. Ze schoot flink in de verdediging waarin bijna alles om 'ikke' ging. Ze vindt een paar honderd euro meer salaris belangrijker dan het leven van andere weggebruikers. En natuurlijk ook huilen. Het zullen wel weer krokodillentranen zijn en ze zal gewoon weer als potentiële moordenares de weg op gaan, want ze is nu eenmaal zo. Wie zo rijdt, gaat met voorbedachte rade de weg op om iemand ernstig leed te bezorgen.
Wat was John Terry van Chelsea aan het doen? Vlak voor rust een knie in de rug van een Spanjaard zetten. Zomaar. Rood, dus. De tien van Chelsea waren slimmer dan de elf van FC Belastingschuld ('Respect', roept de UEFA maar wat een competitievervalsing!), Barça. De Spanjaarden bleven maar stug proberen om al combinerend de bal over de doellijn te krijgen. Er waren maar heel weinig schoten uit de 2e lijn. Maar het mooist vond ik toch wel de beide doelpunten van de Engelse formatie. Vooral die van Torres. Dat verdiende hij wel na een haast mislukt seizoen bij de Londenaren. Als Spanjaard nota bene in Barcelona de club met miljoenen aan schulden uit de CL schieten. Gerechtigheid bestaat nog!

Jos Luhukay

Zaterdag volg ik de voetbalwedstrijden in de Bundesliga. Het sportprogramma begint om zes uur en start met samenvattingen van de 3. liga. Daarna volgt de 2e en dan de Duitse eredivisie : de Bundesliga. Natuurlijk heb ik extra interesse in de clubs waar spelers uit Nederland in spelen en clubs met een Nederlandse inbreng in de technische staf. Afgelopen zaterdag was het Huub Stevens (trainer Schalke 04) tegen Jos Luhukay (trainer FC Augsburg). Het gepromoveerde Augsburg doet het vrij behoorlijk tegen de gevestigde grootmachten. De rol van Jos Luhukay is daarin zeer groot, gezien de attractieve en aanvallende speelwijze. De voormalige VVV speler ging tegen het eind van zijn spelersloopbaan in Duitsland spelen bij Uerdingen 05. Eind jaren 90 werd hij daar trainer. Voor het seizoen 2009-2010 werd hij benoemd tot hoofdtrainer bij FC Augsburg, dat in de 2e liga uitkwam. De club eindigde in de top, maar verloor de promotiewedstrijden tegen FC Nürnberg. Het seizoen erop eindigde Augsburg als 2e en dus promoveerde het voor het eerst direct naar de hoogste liga. In Duitsland krijgt men steeds meer respect voor de Nederlandse trainer, die met zeer weinig middelen goede prestaties weet neer te zetten. Luhukay was al eerder trainer bij o.a.Uerdingen 05, Paderborn, Köln (assistent) en Borrussia Mönchengladbach. Ook dit keer wist de FC Augsburg een grote club in bedwang te houden. Tegen Schalke werd het 1-1. Augsburg heeft de punten hard nodig, want het hangt tegen de degradatiezone aan. Net als Hamburg, een club met kwalitatief betere spelers en een veel groter budget.

Klussen met Fenna

Gisteren belde Mike met de mededeling dat hij een lekke band heeft. Niet de eerste keer, maar ja hij gaat dagelijks op de fiets naar school en daar komen dan ook nog andere ritten bij. Voor het gemak heb ik de fietsendrager voor op de caravan maar gepakt. Dat is aanzienlijk sneller monteren dan die drager met kentekenplaat en verlichting. Het werd dus een gokje : wel of geen bekeuring. Het werd er geen, ook omdat ik halverwege de terugweg een tijdje moest wachten. Ik heb toen alsnog de kentekenplaat op de fiets gebonden, al was het wel zo, dat de verlichting niet helemaal goed zichtbaar was. Dat wachten was op Mike, die een nieuwe buiten- en binnenband ging kopen. De oude buitenband was al behoorlijk versleten en de binnenband was dus lek.
Thuis heb ik de banden verwisseld. Een ietwat langer klusje, want het betrof het achterwiel en de omafiets heeft als extra moeilijkheidsfactor een kettingkast. En niet te vergeten de nadrukkelijke aanwezigheid van Fenna. De klus was echter vrij snel gepiept. Ik had de fiets opgehangen, zodat ik niet op de werkvloer hoefde te zitten met een dolle pup constant op m'n rug. Ik was al blij toen de nieuwe band zonder gaten gemonteerd was. Met een pup in de buurt die overal haar scherpe tanden in zet, is dat nog een flinke uitdaging. Omdat de kettingkast eraf moest, heb ik maar gelijk de ketting gesmeerd. Vandaag kon Mike weer vrolijk op de fiets naar school.

Hello, Goodbye

Joop en mams op Schiphol

Heb je dat ook? Iets wat je overdag meemaakt of aan denkt en waarvan je dan 's nachts droomt? En dan is zo'n droom opgebouwd uit verschillende ervaringen. Zo keek ik een keer naar een stukje van Hello Goodbye, dat op Schiphol opgenomen wordt. Droom ik dus die nacht, dat ik op Schiphol sta te wachten op mijn moeder. Net als toen. Komt Joris, Hello, met zijn microfoon naar mij toe met allerlei vragen over mijn lieve mamma. Ik vertel honderduit over haar en haar vakantie en de familie in Indonesië. Als ik door de glazen wand naar de bagageruimte tuur, meen ik telkens mamma te zien. Terwijl de passagiers van de vlucht uit Jakarta de hal binnenkomen en door wachtenden worden begroet, komt mamma niet opdagen. Nadat iedereen vertrokken is blijf ik daar alleen achter met mijn bosje bloemen, Joris en zijn cameraman. We snappen niets van mamma's wegblijven, maar ik besluit toch geduldig te blijven wachten al krijg ik wel het gevoel dat er iets niet klopt. Joris raakt op 'n gegeven moment in paniek, begint te bellen en bij balies te informeren. Na een tijdje komt hij met een wat bedremmeld gezicht naar mij toe en zegt : "Ze zeggen dat je moeder al vijf jaar dood is, Willem." Ik kijk hem eerst verschrikt aan. En dan, gek genoeg, herinner me ik dat opeens weer. "O ja. Dus toch...", zeg ik. De tot dan aardige Joris wordt boos en dreigt de boel toch uit te zenden. "Ik zet je zo te kijk voor heel Nederland!", briest hij.  "Vind ik prima", zeg ik, "want dan kan iedereen zien wat sommige dingen met een mens doen." Joris sluit af met de opmerking dat er niets uitgezonden wordt en beent boos weg. Good bye!

Eerste oeverzwaluwen

Boerenzwaluwjongen in de garage

Vrijdag zag ik de eerste oeverzwaluw vliegen. Hoog boven de wijk fladderde het beestje opgewonden rond. In de uren erna verschenen meer zwaluwen, al was het druppelsgewijs. Ik denk dat ik dit jaar de garage maar weer eens beschikbaar stel voor een boerenzwaluwpaar. Die verwacht ik ook binnenkort. Zolang het maar één stel is valt het met de rommel (vogelpoep) nog wel mee. De laatste keer hadden vijf koppeltjes hun onderkomen in de garage gezocht. Met gemiddeld vier jongen per nest gaf dat een enorme hoeveelheid aan vogelpoep. Dat ging ons een beetje te ver. Verder zijn het erg leuke en sociale vogels om van zo dichtbij mee te maken.

SV Lelystad werkt samen met FC Zwolle

Op FlevoTxt las ik dat de voetbalvereniging SV Lelystad nauw gaat samenwerken met de club uit Zwolle. Een voor mij ietwat wonderlijk bericht, vooral omdat het over de jeugdtalenten gaat. In de A3 liep ook behoorlijk wat talent rond, maar dat elftal heeft men laten ploffen. De A3 spelers kregen wel de mededeling dat ze voor 1 mei a.s. moeten beslissen of ze weer een jaar verdergaan of niet. SVL bedoelt te zeggen : betalen of niet. Ik zou zeggen : SV Lelystad, vertel eerst maar even wat hen in het nieuwe seizoen te wachten staat. Je moet niet raar opkijken als je voor een jaar betaalt en geen wedstrijd speelt. Want die kans is ook groot aanwezig bij SVL. Ook de plotselinge opheffing van de A3 ging niet eens gepaard met een gesprekje over eventuele (financiële) compensatie. Immers, de jongelui worden toch geen lid om sec te trainen? Ook de werkwijze na start van het seizoen roept vraagtekens op. Het komt voor dat elftallen nog geen wedstrijd gespeeld hebben, of ze worden al kaalgeplukt door hogere teams. Dat duidt ook niet op een serieuze voorbereiding. Al met al een beleid dat dat niet bepaald motiverend is voor gretige, sportieve, jonge mensen. Wie zo zijn Player Resource Management doet, heeft straks noch de aankomende talenten, noch FC Zwolle iets te bieden.

Frankrijk - Argentinië

ik heb het koud!!!

in de eerste helft goed op dreef

Zaterdagochtend werd Tim ingedeeld bij de haantjes, of wel het team van Frankrijk. De 'Fransen' moesten het opnemen tegen de Argentijnen. Het was koud en gedurende de eerste helft droog. Tim voetbalde een puike wedstrijd. Maar vlak voor het rustsignaal begon het te regenen en zowaar te hagelen. De kleine bikkels bleven echter op het veld en trotseerden de koude en nattigheid. Het ging ook hier in Dronten niet goed met de Fransen. Ze kregen er zes om de oren, vooral omdat de Argentijnen over een opvallend talent beschikten : ene Maradronta. En natuurlijk omdat Tim niet bestand was tegen de kou en nattigheid.
In de tweede helft had Tim geen zin meer en dus begon hij langzaam aan af te koelen. Ondanks de aanmoedigingen van Mike en opa vanaf de zijlijn, bleef Tim nagenoeg stilstaan. Hij diende een officiële klacht in bij de scheids. Maar ook hij zei hetzelfde als zijn familie : "Je moet lopen, achter de bal aan!" Maar Tim's koppie was inmiddels al zo koud, dat dat advies niet meer doordrong.

Moderne, bloedige technologie

Ergens in de Amerikaanse staat Nevada staan een aantal containers in de woestijn, waarin militairen op afstand oorlog voeren. Het geheel is min of meer te vergelijken met de computergames. Maar met één verschil : er vloeit echt bloed en helaas vaak van onschuldigen. De militairen werken in een ploegendienst en besturen de beruchte drones : Vliegende bommen die vaak gericht zijn op personen. De afstand tussen de aanvallers en de slachtoffers is dermate groot, dat de eerste zonder enig gevoel en met nauwelijks enig besef onschuldigen om het leven kunnen brengen. Ik heb het ook over vrouwen en kinderen. Nog niet zolang geleden protesteerde een tiener met veel anderen in Afghanistan tegen de inzet van drones. Een paar dagen na dit protest kwam dezelfde tiener om na een drone-aanval. De Amerikanen gebruiken de situatie in Afghanistan om hun nieuwste technologie uit te proberen, met veel onschuldige slachtoffers tot gevolg.
Een soortgelijke situatie doet zich voor in het oliestaatje Bahrein. Daar rijdt de Formule 1 haar rondjes, terwijl de locale bevolking lijdt onder een nietsontziend regime. Meneer Ecclestone heeft bloed aan de handen, waar miljoenen dollars instromen dankzij zijn F1 circus. De bebloede dollars gaan vervolgens van hand tot hand, zodat iedereen en de technologie kan blijven voortgaan. Eerlijk gezegd vind ik het onbegrijpelijk dat geen enkele coureur zich daartegen verzet. Geld maakt veel kapot.

Beruchte crimineel opgepakt

Vanmorgen vroeg heeft een arrestatieteam aan de Ringdijk de beruchte Fenna P, bekend als De schrik van Jubbega, uit haar bench gelicht. Ze is in afwachting van haar rechtszaak overgebracht naar een zwaar bewaakte afdeling van de Penitentiaire Inrichting te Lelystad. De aanklachten luiden : diefstal, vernieling en intimidatie.

Aan het Markermeer

Keith Bakker de nor in

Pssst. Is Keith in de buurt?

Keith Bakker is vandaag veroordeeld tot 5 jaar cel wegens misbruik van vrouwelijke cliënten. Ooit was Bakker verslaafd aan drugs, nu dus blijkbaar aan sex. Erg triest dat iemand misbruik maakt van negen jonge vrouwen, die in een kwetsbare levensfase zitten. Verslavingsdeskundige Keith gaat in hoger beroep (natuurlijk) want volgens hem vonden de meisjes (waarvan twee jonger dan 16 jaar) zijn handeling goed en was er dus geen sprake van verkrachting. Maar de rechtbank vond dat Keith vanuit zijn functie en overwicht druk heeft uitgeoefend. De straf was lager dan het OM had geëist.

Een reactie aan huis -2-

Ook de Milieupolitie kwam vandaag even aan de deur. Meneer rapporteerde over een grote (schoonmaak-/opruim) actie om de wijk wat meer smoel te geven. Hij was van mening dat iemand die zich dagelijks inzet voor een schonere wijk, best eens een handje geholpen mocht worden. Da's nog eens een mooie afsluiter van de week! Omdat de aanpak nog in een voorbereidende fase verkeert, mag ik daar verder niets over kwijt. Het doet me wel goed te horen, dat de aspecten die aandacht krijgen ook bij mij hoog op het lijstje staan.
Kortom, een goede week. Eerst een aantal positieve mededelingen van een vertegenwoordiger van de gemeente en nu dus van de Milieupolitie. Voor mij is deze aandacht een extra impuls, om vooral door te gaan met het schoonhouden van (een deel) van de wijk Lelystad Haven.

Emo televisie

Het regent van de tv programma's met menselijk leed als uitgangspunt. Het nieuwste programma betreft Echtscheidingen. Eerder hebben we al programma's als "Help, mijn man is klusser", "Gepest", "Spoorloos", "DNA onbekend", "Hello Goodbye", "Mijn kind is een dikzak (omdat we hem zelf vet mesten), Ik kan mijn kinderen niet opvoeden (daarom heb ik er maar vijf genomen), Buch in de bajes enz. Emotie tv noemt men het. Meehuilen, zielig vinden of uitlachen, je mag zelf kiezen hoe je wilt meedoen.
Er zijn ook programma's waarin  laag geschoolde mensen een hoofdrol spelen, zoals "O cherso", een quiz met domme (blonde) vrouwen en "De slechtste chauffeur van Nederland"(foto). Om hun onwetendheid, asociaal weinig verhullend gedrag en grof taalgebruik moeten veel kijkers lachen, terwijl huilen en/of schaamte meer op z'n plaats zou zijn. Helaas moeten sommigen zich van de programmaleiding ook nog voortplanten. Net zoals gewone mensen.

Een reactie aan huis

Gisteren kregen wij bezoek van een bekende. Hij werkt voor de gemeente Lelystad en had al contact met ons in verband met onze hulp aan oudere bewoners hier in de wijk. Dit keer kwam hij niet alleen om op dat gebied wat bij te praten, maar ook om mijn uitstaande vragen die ik aan de Wijkpost gesteld heb te beantwoorden. Dat kwam omdat ik een dag eerder nogmaals naar de status van mijn verzoeken van 26 maart had geïnformeerd. Ik had immers al een hele tijd niets gehoord, ondanks de toezegging dat ik binnen 5 werkdagen een berichtje zou krijgen. Ik ben in elk geval blij met de reacties, ook al lossen ze niet direct alles op.

Goed zo die gaat

Die kleine pup is een ware dondersteen. Ze rooft alles wat ze tegenkomt. Dat varieert van schoenen en pantoffels tot speelgoed van de kleinkinderen en zelfs in onderdelen van mijn motor zet ze haar tanden.
Buiten ziet, ruikt en hoort ze van alles. Haar behoefte laten doen is een hele toer, want ze is om de haverklap afgeleid. Zo gaat ze door de achterpoten en zo springt ze weer overeind. Sinds kort kauwt ze op alles en nog wat. Takjes, blaadjes, gras, steentjes enz. Ze heeft ook vogel- en eendenpoep ontdekt als lekkernij. Met gevolg : wispelturige darmpjes. Ze kan al behoorlijk goed luisteren voor een pup. Ze protesteert wel door te blaffen, maar ze doet wel wat je wilt. Vaak is het net een klein kind : Ze verraadt zich zelf als ze iets stouts gaat doen. En soms toch stiekem iets willen doen, dat net eerder verboden werd. En dan die uitdagende kop die ze erbij trekt.
Ze is wat kieskeurig met eten, maar ze eet wel de geadviseerde hoeveelheden op. Ze heeft de gewoonte om een paar brokjes in haar bak te laten staan. Aan de riem lopen is geen enkel probleem. Dat was al vanaf de eerste dag. Alleen zijn gaat haar ook goed af. Ze gaat uit eigen beweging in de bench liggen als ze moet oppassen. Ja, we zijn best trots op onze Friezin Fenna.

Aantal basisscholen Flevoland zwak

Van alle basisscholen in Flevoland en Groningen is meer dan één op de tien zwak of zelfs zeer zwak. Het landelijke gemiddelde ligt op vier procent. Voor kleine scholen in krimpregio’s, waarvan in Flevoland en Groningen sprake is, blijkt het heel moeilijk om de kwaliteit op orde te houden. Scholen als Het Baken (Lelystad), Aurora (Almere) en De Deining (Lelystad, speciaal onderwijs van Eduvier. Deze school stond al ter discussie en is al ter ziele of heeft de naam veranderd) worden als 'beneden aanvaardbaar niveau' getypeerd. Aldus het verslag over de periode 2010-2011 van de Inspectie van het Onderwijs. 
Neemt niet weg dat het aantal scholen dat zwak of zeer zwak is afgenomen is.Uit een onderzoek van de inspectie blijkt dat met name de docenten en schoolleiders een belangrijke rol spelen bij de verbetering. De didactische vaardigheden van leraren zijn zeer sterk verbeterd. Bijna alle docenten leggen duidelijk de lesstof uit op de verbeterde scholen. Bij de nu nog zwakke scholen kan nog niet de helft van de docenten goed uitleggen. Een opvallende en vooral trieste conclusie.
Het speciaal basisonderwijs blijft een zorgenkindje. Een op de vijf scholen in het voortgezet speciaal onderwijs was per september vorig jaar zwak of zeer zwak. Volgens de Onderwijsinspectie moet hier met name het accent op de ontwikkeling van de leerlingen gelegd worden en minder op zorgbehoefte.

Geweld tegen geweld

De telefoon misschien??

In het grote Amerika is veel te doen over de bewapening van de bevolking. Buiten Amerika zien velen het geweld in dat land (zoals de vele schietpartijen op o.a. scholen) als een direct gevolg van het vuurwapenbezit. Er gebeuren ook veel ongelukken met vuurwapens waar helaas kleine kinderen bij betrokken zijn. Wij denken dan : weg met die wapens! In Amerika denkt men geheel anders. Vanwege de schietpartijen op scholen, wil men voortaan ook met een vuurwapen naar school. Ter bescherming. Veel Amerikanen zien dat als een goede oplossing. Zo diep zit het bezit van vuurwapens geworteld in de samenleving. Samen met de prestatiedrang en het gebrek aan communicatieve en sociale vaardigheden is een 'gun' het middel om je te doen gelden. De slogans die vuurwapenbezit moeten onderbouwen, lijken nergens naar. Het zijn slappe aftreksels van de typische Amerikaanse commercials, die er vanuit gaan dat het publiek per definitie lichtgelovig dan wel dom is. Ze slaan in Amerika erg aan.

Leidinggevende Turken

Toen ik de verhalen over Nurten Albayrak las met betrekking tot haar stijl van leidinggeven, moest ik ongewild terugdenken aan mijn Turkse collega bij een it bedrijf. Hij was projectleider (zonder enige aanvullende opleiding of ervaring) en voerde een waar schrikbewind onder zijn jonge medewerkers. Die medewerkers waren schoolverlaters, die opgeleid werden tot website ontwikkelaar. Als Peoplemanager was ik verantwoordelijk voor hun ontwikkeling en welzijn. Al snel kreeg ik klachten over de projectleider. Eerst geloofde ik ze niet, vanwege het feit dat ze mij zeer onwaarschijnlijk overkwamen. Inhoudelijk waren ze haast middeleeuws van aard. Totdat ik bij toeval hoorde hoe zo'n ontwikkelaar door hem werd bejegend. Ik schrok er behoorlijk van. In een gesprek onder vier ogen heb ik hem aan zijn verstand gebracht, dat dit echt niet kon. Ik waarschuwde hem dat als hij zijn aanpak niet zou veranderen, ik de kwestie (conform de procedures) aan de directeur zijn voorleggen. Er was sprake van zware intimidatie gepaard met grove taal. Er werd nog net niet geslagen en/of geschopt. Na lang heen en weer praten gaf hij zijn werkwijze toe en zei zelf zo te zijn opgevoed en dat dit in zijn moederland heel gewoon was. Zijn boosheid en haast kwaadaardige inslag had alles te maken met zijn eigen opvoeding, zo vertelde hij mij. Hoe erg hij zijn eigen opvoeding ook vond, hij deed exact hetzelfde bij deze jongens en... bij zijn zoontje van twee jaar! Niet veel later is hij van het project weggehaald. Tot grote opluchting van de ontwikkelaars en mij, want ik had niet bepaald de indruk dat hij zijn aanpak zou wijzigen. Een aantal functioneringsgesprekken dat later in mijn bijzijn werd gehouden wees dat uit.

Solliciteren

1972

Altijd weer spannend als ik ging solliciteren. Ik gebruikte daarvoor een zo goed als vast patroon. Natuurlijk eerst de advertentie goed lezen en de functie-eisen van vacature vergelijken met mijn eigen cv en wensen. Dan proberen meer te weten te komen over het bedrijf. Dat was zonder internet nogal lastig. Maar die extra kennis kwam altijd positief over en leidde tot specifieke vragen. En tot slot via de telefoon wat vragen stellen aan iemand die dicht bij het vuur zit. Dan de sollicitatiebrief (kort en krachtig) met het cv. Het cv weer aangepast op de functie-eisen, zodat de match direct opvalt. Als ik een schriftelijk antwoord kreeg toegestuurd, met mijn naam verkeerd gespeld of een volledig verkeerde naam, was het voor mij al over en uit. Dan stuurde ik een kort doch vriendelijk briefje met de bekende afsluiting : ik wens u veel succes met uw verdere zoektocht. Bij mij nekt die onzorgvuldigheid zo'n bedrijf.
Zo kreeg ik eens een reactie met de aanhef : Geachte heer Oudheusden. Het gebeurde me een paar keer dat het bedrijf zelf niet goed voorbereid was op het gesprek. Dat is slordig maar heeft het voordeel dat ik de regie van het gesprek naar me toe kon trekken. Er zijn ook vreemde personeelsfunctionarissen die mijn cv naast hun functie-eisen hielden en vervolgens begonnen af te vinken en te mauwen over ontbrekende kennis en/of ervaring, die nota bene niet echt essentieel was. Zo'n opmerking pareerde ik altijd met : "Tja meneer, ik wil natuurlijk zelf ook iets nieuws leren." Gezeur over leeftijd ('u past niet in de samenstelling van de groep', mag overigens niet!) vertaalde ik in 'zeer ervaren'. Kortom : overal een positieve draai aan geven. Zo'n telefoongesprekje vooraf is voor mij ook vaak nuttig gebleken. De interne situatie bleek net even anders te zijn dan men zelf dacht. Met die info kon ik het gesprek ook sturen. Soms werden confronterende vragen gesteld. Zoals : noem uw sterke en zwakke punten. Daar deed ik nooit moeilijk over. Na afloop even de boel samengevat weergeven inclusief de afspraak over een eventueel volgend gesprek. In mijn geval was dat altijd weer een dag vol testen en/of assessments. Ook vaak erg leuk om te doen.Omdat ik in de detachering werkzaam was, heb ik veel kunnen oefenen vanwege de vele intake gesprekken, die aan opdrachten vooraf gingen.
Jezelf aanprijzen dan wel verkopen is nog een hele kunst. Maar ook een heel leuke uitdaging. En als je je echt goed hebt voorbereid leidt het vaak tot een (glim)lach wanneer er tegenover jou aan de tafel iets raars / irrelevants gezegd wordt.

De heren van het WNF

Koning Juan Carlos is naar Botswana geweest om daar een olifant dood te schieten. Het leven van zo'n mooi beest wordt gewaardeerd op 24.000 dollar inclusief een volledig pension voor de 'jager'. Het wrange is dat Juan Carlos voorzitter is van de Spaanse tak van het Wereld Natuur Fonds. Net als prins Bernard dat ooit was, nota bene als medeoprichter van het World Wildlife Fund, de voorloper van het WNF. Bernard knalde er ook lustig op los en heeft menig wildlife ter ziele geholpen. In Spanje maakt men zich erg druk over de kosten om een olifant te vermoorden. Het is immers crisis. Het opvallende voor mij is, dat ik nog niets heb gelezen of gehoord over de olifant in kwestie. De Spaanse koning zei nog wel : "Sorry, ik zal het nooit meer doen." Maar ik denk niet dat die olifant daar nog iets aan heeft.

Typisch Hollands

In de toespraak van onze koningin gericht aan de Turkse president Gül zei ze onder meer : 'We hebben altijd in vrede met elkaar geleefd'. Tja, zo kan ik nog wel een ris landen opnoemen waar we nog nooit mee in oorlog zijn geweest in roerige tijden. Komt bij dat de Turken sinds begin jaren 50  lid zijn van de Navo. Dus eigenlijk kan ik met zo'n uitspraak ook de andere kant op : een meevaller dat je Navo-broer je nog niet aangevallen heeft. Zoals het met Griekenland deed  en nog steeds doet inzake Cyprus. En ze vergat spontaan de Koerden. Daarom noemde ze Turkije een stabiel land. De hebberige Hollanders zien met het bezoek van Gül weer geld voorbij komen. Over de maatschappelijke misstanden in Turkije hoor je ze natuurlijk niet. Maar ach we zitten pas aan het begin van het jaar.
Over tolerantie, normen en waarden en mensenrechten gaat Beatrix het pas weer eind van het jaar met kerst hebben. Maar dan alleen tegen ons, niet tegen de Turken. Ik troost me maar met de gedachte, dat zij haar toespraak van papier moest lezen. Het betekent voor mij dat die lamlendige uitspraken blijkbaar niet in haar eigen hoofd opgeslagen zitten.

Twee Aldi's , een wereld van verschil

Een paar weken geleden heeft men bij de Aldi hier in Lelystad Haven een flinke schoonmaak gehouden. Niet alleen de ramen werden gezeemd, ook ruimte rond de winkel werd schoongeveegd. Men haalde zelfs de winkelwagens weg om ook al het zwerfvuil eronder te kunnen opruimen. Een actie waar velen blij mee zullen zijn. Deze week is ook de parkeerplaats schoon geblazen en geveegd. Al met al toppie dus!
Hoe anders is het bij het filiaal in de wijk Tjalk. Daar zag ik vanmorgen een enorme hoeveelheid zwerfvuil bij de Aldi liggen. En ook bij de overige winkels hoor. Het spul kwam zelfs door de schuifdeuren bij de roltrappen naar binnen waaien. Het toeval wilde, dat ik een mevrouw net een stuk papier in een container zag gooien. Prima zaak natuurlijk, maar wel vreemd als je daar met beide benen in de rommel staat. En dat was iets dat ze zelf ook wel in de gaten had. Ze keek met een blik van : "Heeft dit eigenlijk wel zin?"

Anders Breivik geniet

Zat ik toch maar met mijn ogen te knipperen toen ik zag wat een overvriendelijke behandeling de massamoordenaar Breivik van de Zweedse justitie krijgt. Hij kon gewoon de slachtoffers en nabestaanden schofferen en shockeren in woord en gebaar. Vreemd dat die man niet met zijn handen op zijn rug geboeid was en dat ze zijn grote mond niet met ductape hadden afgeplakt. Nu kon dit beest zomaar een eigen show opvoeren. Een zeer opvallende blunder. Veel (niet getroffen) Noren vinden dat de man een eerlijke berechting verdiend. Dat lijkt mij ook wel, maar de manier waarop ze menen dit te moeten doen houdt geen rekening met de slachtoffers en nabestaanden.

Kevin Valk derde!

Door de drukte ben ik helegaar vergeten te melden, dat motorcoureur Kevin Valk uit Dronten een zeer goede eerste SBK wedstrijd heeft gereden tijdens de openingsrace van dit seizoen op Assen. Kevin presteerde het om de eerste kwalificatie winnend af te sluiten. De tweede kwalificatie leverde hem uiteindelijk een derde plek op de eerste startrij van de SBK race. Op diezelfde plaats eindigde hij in de officiële wedstrijd. In de laatste ronde wist Kevin door goed sturen alsnog de derde plek te veroveren op zijn Belgische concurrent Le Grelle. Bravo en proficiat, Kevin! De volgende race vindt ook in Assen plaats tijdens het WK Superbikes op zondag 25 april. Als Kevin zo doorgaat zien we hem niet meer in de boomgaard terug.

De benzineprijs blijft stijgen

Wie nu de auto met een volle tank voor de deur zet, parkeert een vermogen op straat. In november 2009 tankte ik nog Euro 95 voor €1,26 / liter!! Volgens mijn bescheiden mening worden we flink geflest door de oliemaatschappijen en de regering. De laatste geniet immers ook met volle teugen van de hoge prijs in de vorm van accijnzen. Logisch dat zij niets willen doen. Ik denk niet dat een dagje niet tanken echt help. Ik zie meer in een maand met het openbaar vervoer en de auto laten staan. Daar zal men pas van schrikken. Wij rijden niet zo veel. Volgens mij zit er in de benzinetank van onze auto nog benzine van €1,49 / liter. Maar we zijn al aan het sparen voor een lange rit.

Bij Lelystad in de leer

Volgens de gemeente Landsmeer is een aantal huwelijken niet rechtsgeldig. Ze zijn gesloten op locaties waar het volgens de regelgeving niet toegestaan is. Geneuzel van de bovenste plank natuurlijk en dommigheid van de gemeente Landsmeer, die de locaties behoort te checken bij een aanvraag van trouwlustige stellen. Hebben ze daar geen lijstje met locaties waar het mag? Voor de rest is er geen getrouwde man of vrouw overboord, want de oplossing is vrij simpel. Zet zo'n ambtenaar even aan het werk en kijk hoe ze het hier in Lelystad doen. Als de burger hier constateert dat er iets gedaan is wat tegen de regelgeving in is, dan past de gemeente met terugwerkende kracht gewoon de regels even aan. Want een gemeente geeft niet zo snel toe dat ze fout zit. Zo mag je met medewerking van de gemeente Lelystad gewoon je gang gaan en bijvoorbeeld een grote loods bouwen waar het niet mag. Dat geldt niet voor iedereen hoor. Want ook hier heerst de ambtelijke willekeur.

Wel of geen camperplaats?

De gemeente wil bij de Bataviahaven tijdelijk een camperplaats inrichten. Vlak voor het appartementengebouw. Op zich een vreemde plek, dat geef ik direct toe. Maar volgens de voorstanders wel een ideale gezien de aanwezige voorzieningen. En....de komst van dergelijke dagjesmensen brengt weer wat geld in het laatje. De bewoners zijn niet allemaal gecharmeerd van het plan. Natuurlijk is een groot aantal doemscenario's te bedenken waarom je geen campers voor de deur zou willen hebben. Maar bij de argumenten van de tegenstanders zit m.i. veel onzin. Zelf ben ik vaak aan de overkant van de Bataviahaven geweest. Daar staan veel campers. Het is mij nooit opgevallen dat daar sprake is van geluidsoverlast, feestende mensen, rommel en/of anderszins. De bezoekers kennen elkaar vaak niet eens en genieten daar van de rust, zon en het water. Ze rijden ook niet af en aan met de camper, want het is nogal een gedoe om zo'n wagen te installeren. De meeste camperbezitters zijn oudere mensen, die van hun vrije tijd genieten na een werkzaam leven. Dus er is geen sprake van opgeschoten jeugd die geen rekening wil houden met anderen. De tijdelijke camperplaats (wat heet tijdelijk?), kan mooi als proef dienen.

Mazda NK Windsurfen

Bij de Houtribsluizen zijn dit weekend het NK Windsurfen gehouden. Het was een primeur voor Lelystad. Zaterdag was de Formula Windsurfing, vanwege de mindere wind. Hier wordt met het totale wedstrijdveld een driehoeksbaan gevaren met een kruisrak. Casper Bouman won twee van de drie wedstrijden. Hij staat eerste op de ranglijst.
Zondag, met aanzienlijk meer wind,  is de race Slalom discipline gevaren. De Slalom boards zijn ranker, de vinnen minder lang en de zeilen minder groot. Bij de Slalom varen deelnemers in heats een down wind baan, waarbij de beste surfers steeds een heat verder komen.Adriaan van Rijselberghe won voor Jordi Vonk. Een zeer knappe prestatie van Jordi, omdat hij nog bij de junioren vaart.
De NVW, de Nederlandse Vereniging van Wedstrijdsurfers, heeft tijdens de NK weekeinden ook wedstrijden georganiseerd voor de Bic Techno jeugdsurfers, raceboards en het Olympische board de RSX. Deze deelnemers varen niet voor een NK titel, maar kunnen op deze wijze extra trainen in een wedstrijdsituatie. Vooral voor de Bic Techno surfers een mooi traject richting het WK Windsurfen voor jeugd in Medemblik in augustus dit jaar.

Agoradek blijft

Het is nogal wat. Eerst moesten bewoners van de woningen aan het Agoradek vertrekken, vanwege sloop en nieuwbouw. Maar nu gaat de nieuwbouw niet door, omdat men last heeft van de crisis en een Chinees restaurant, dat niet weg wil. Al die tijd heeft de woningbouwvereniging Centrada hoegenaamd niets aan de woningen gedaan qua onderhoud. Nu dit besluit genomen is, wil Centrada alsnog het nodige aan onderhoud gaan doen, zodat de woningen weer een aantal jaren meekunnen. Het blijft kwakkelen geblazen. Maar we gaan niet mokken, we blijven gewoon lekker wokken.

Slechte wegen in Flelvoland

Veel wegen in de polder verkeren in slechte staat. Ook hier in Lelystad zijn wegdelen te vinden met flinke gaten. Vooral als motorrijder erg gevaarlijk. Sommigen roepen direct : "Als je schade hebt kan je de wegbeheerder daarvoor verantwoordelijk stellen."Een dooddoener, want welk toekomstig slachtoffer of nabestaande vindt dat nou een geruststellende gedachte. Vanmiddag reed ik bijvoorbeeld over de Larserdreef. Die weg lijkt wel een gatenkaas. Afgezien van de gaten levert het ook veel los asfaltgrind op. Als je daar overheen rijdt, kunnen kunnen je wielen onverwacht verraderlijk wegglijden. Vooral voor motorrijders zijn dergelijke wegen ware sluipmoordenaars.

Huichelachtig beleid KNVB

De KNVB is sinds kort het geweld op en rond de voetbalvelden hard aan het aanpakken. Afgelopen week is een speler voor het leven geschorst. Hij had een kopstoot uitgedeeld.  Ik heb het overigens over het amateurvoetbal. Een goede zaak van de KNVB zou je denken, maar ik vind het maar een huichelachtig gebeuren. Laten we eerlijk zijn : hoe vaak wordt in het betaald voetbal een kopstoot uitgedeeld? En wat voor straf levert dat op? Een paar wedstrijden schorsing en een boete. Om maar te zwijgen over de overige agressieve aanslagen die op het veld plaatsvinden. En wie daarover iets zegt tegen het arbitrale trio of de vierde man, krijgt ook straf. Want commentaar op de KNVB leiding is verboden. Het is tegenwoordig heel gewoon om overtredingen te begaan, die afgedaan worden met "ach het was maar een lichte" en niet bestraft worden. Veel spelers gaan daarin mee. Ze delen een doodschop uit en vervolgens schreeuwen en gebaren de lafbekken dat ze de bal hebben gespeeld. Niet alle lichte en ingeburgerde vergrijpen worden door de arbitrale vingers gezien, want op de arbitrage is wat dat betreft geen pijl te trekken. Maar men vergeet dat alles, zowel gewelddadig als crimineel gedrag, in het klein begint.
Gisteren is er weer een flinke knokpartij geweest in het amateurvoetbal. In Harderwijk is de wedstrijd Zwart-Wit’63 – DOS Kampen bij een stand van 2-5 in de 89e minuut gestaakt.
Het begon met een opstootje tussen twee DOS Kampen spelers en Zwart-Wit’63 speler. De laatste was op grove wijze getackeld  door Alfred Veleke. Helaas liep het voor speler Veleke van Zwart Wit slecht af doordat hij, liggend op de grond, vol in zijn gezicht werd geschopt door Kampenaar, Walid Gabara. Veleke heeft beide oogkassen, zijn neus en zijn kaak op 2 plaatsen gebroken. Zeer onsportief en gewelddadig gedrag, waarop aangifte gedaan is bij de politie en uiteindelijk de dader is meegenomen voor verhoor.
Ik heb wel meer gezien dat nota bene bij een comfortabele stand bepaalde spelers toch over de rooie gaan. Een kwestie van zelfbeheersing lijkt me.
Het incident is door beide verenigingen op de website gemeld. Zij het dat over de grove overtreding voorafgaand aan het incident niet door beide verenigingen wordt geschreven. Op zich vind ik het een goede zaak dat dit soort voorvallen openlijk gemeld worden. Het geeft aan dat de vereniging zich distantieert van geweld. Hier in Lelystad houdt men liever de boel stil. M.i. geeft dat een negatieve indruk : doen alsof er niets gebeurd is. Publiekelijk veroordelen en afstand nemen lijkt mij sportiever en geloofwaardiger en op langere termijn beter (leden-/spelersaanwas).
Ik ben benieuwd hoe de KNVB op dit geweld zal reageren. Als je voor een kopstoot al levenslang geschorst wordt, dan zal dit wellicht de dader de strop opleveren.

Lekker weertje

Vanmorgen stond tegen elf uur de thermometer (in de zon) op 30 C! Ongekende temperatuur sinds weet ik veel wanneer. Omdat de zaterdag geen voetbaldag meer is, was er gelegenheid om een klus die al een half jaar wachtte eens te gaan doen. Het betrof een hardhouten tuintafel die ik van een dankbare buurtgenoot heb gekregen. Het werd schuren, schuren en nog eens schuren. Zo'n schuurmachine maakt behoorlijk lawaai, dus ik heb netjes gewacht totdat iedereen wakker was. De geschuurde tafel en poten heb ik in een licht dekkende impregneer / beits gezet. Het leverde gelijk een mooi resultaat op. Dus het werd een plezierige kwastpartij. Zowel aan de onder- als aan de bovenzijde. Ik wil hem nog een keer doen, zodat er een flinke laag opzit. De ijzers waarmee de poten aan het blad bevestigd zitten, heb ik met een roestwerende lak behandeld.
De poten heb ik het liefst van de grond, zodat het (regen)vocht niet te lang in de poten blijft hangen. Daar zijn speciale kunststof doppen voor en anders verzin ik wel weer iets. Uiteindelijk ben ik zo'n 4 uur met die tafel bezig geweest. Er staan ook nog drie tuinstoelen op een antiroest behandeling te wachten.

Nieuwe fietsenstalling

In het centrum van de stad is in de Waagpassage een nieuwe fietsenstalling geopend. De stalling is gratis en de fiets staat droog en onder toezicht. Al blijft het stallen van de fiets geheel voor eigen risico. Om beneden een kijkje te nemen, moet ik een trap af. Normaal hoeft dat niet, want er is voortdurend personeel om de fiets naar beneden te laten rollen en weer naar boven te duwen. Ook deze mankracht is geheel gratis. Als ik een kijkje ga nemen ontwaar ik beneden een redelijk grote ruimte, waar maar een paar fietsen staan. Nieuwigheid dus. Er is ook een ruimte waar iemand zit, die de fietsen in de gaten houdt. Op zich een goed initiatief van de gemeente om wat meer orde in de fietsenchaos in het centrum aan te brengen.

Made in Taiwan

Louter omdat mijn huidige bril nogal wat krassen op het glas heeft, besloot ik vanmorgen maar eens voor een nieuwe te gaan. Via een kleine omweg belandde ik in het centrum van Lelystad. Daar trof ik een vrij rustige brillenzaak, waar ik direct werd geholpen. De betreffende dame kwam mij vaag bekend voor. Terwijl ik al bezig was met het aflopen van alle bedrijven waar ik opdrachten gedaan heb, vroeg ze : "Bent u niet die meneer van die tweewielerzaak?" Ik bevestigde dat we een tijdje zo'n zaak gevoerd hebben. Ze vervolgde met : "Dan heb ik uw haar weleens geknipt." Pas toen kon ik haar plaatsen : ze heeft bij een kapperszaak gewerkt. Een montuur uitzoeken is voor mij een fluitje van een cent. Ze maakte gelijk een afspraak voor de opticien, zodat mijn ogen eens goed gecontroleerd zouden worden. Ik moest drie kwartier wachten en benutte de tijd met een wandeling door het centrum. Kijken, kijken, niet kopen.
Een paar minuten voor de afspraak keerde ik terug in de winkel. Ik werd vrijwel direct geholpen door een andere, dit keer jongere dame. Ze nam mijn bril af en keek me diep in de ogen. Ik hield dat langer vol dan zij. Daarna mocht ik plaatsnemen achter een drietal apparaten voor o.a. oogmetingen. Per apparaat was ik een paar minuten bezig. Het laatste apparaat bleek een camera te zijn. Ik kreeg een zwarte doek over mijn grijze haren en geheel in het duister gehuld moest ik naar een groen lampje kijken. En toen was het opeens 'flits!' Even zag ik helemaal niets meer. Met het andere oog ging het ook zo. Daarna moest ik de ouderwetse oogtest doen. Mijn rechteroog bleek flink verbeterd te zijn. hoe ouder hoe gezonder. Ik kreeg ook nog een gratis zonnebril. Na veel rekenwerk (met rekenmachientje natuurlijk) zei weer een andere jongedame, dat ik slechts 40 euro hoefde te betalen. Dat klonk weliswaar als muziek in mijn oren, maar ook ongeloofwaardig. Mijn bedrag, berekend met mijn grijze hersencellen, kwam ruim 3x zo hoog uit na aftrek van de vergoeding van de verzekering en dat bleek aan de kassa juist te zijn. Ze bood haar excuses aan ('machine Made in Taiwan', mompelde ze) en ik pinde erop los. Tegen eind April kan ik beide brillen komen afhalen. Hopelijk gaat er een geheel nieuwe wereld voor mij open. Al heb ik zo mijn twijfels.

SV Lelystad A3 is niet meer

Als een donderslag bij heldere hemel kwam het besluit eigenlijk niet. Het werd de laatste maanden steeds lastiger om een compleet elftal samen te stellen. Dit keer lukte het niet meer. Gisteravond, na de training, is besloten het succesvolle A3 elftal van SV Lelystad 67 op te heffen. De reden van dit trieste besluit is het chronisch gebrek aan beschikbare spelers. De uitwedstrijd tegen Go Ahead Kampen van a.s. zaterdag gaat dus niet door.
De kern van het elftal speelde al vanaf de C'tjes met elkaar. Het elftal was niet alleen voetbaltechnisch gezien een eenheid. De spelers konden ook met elkaar erg goed overweg. Zelf heb ik altijd respect gehad voor de sportieve manier waarop de spelers zich in en om het veld manifesteerde. Ze lieten zich niet gek maken door onsportief gedrag van anderen. Ook de constante aanwezigheid van de 'harde kern' ouders had een positieve invloed op het team en de staf. Niet alleen voor de spelers en de ouders, ook voor de staf (vrijwilligers die bijna elke minuut opofferden aan het team!) een domper op een zo succesvolle sportperiode.
Eerlijk gezegd bevreemdt het mij dat de vereniging een dergelijk succesvol team zo gemakkelijk laat doodbloeden. Al eerder hebben we een paar keer meegemaakt, dat vlak voor aanvang van en tijdens het speelseizoen, spelers werden weggeplukt uit 'ons' elftal. De A3 kende een aantal spelers dat in mijn beleving potentie heeft om door te stoten naar hogere elftallen. Ik beschouw het geheel dan ook als een jammerlijk falen van het beleid van de vereniging.
Van deze kant in elk geval onze dank voor de vele aangename uren langs de lijn. We wensen eenieder het beste toe.

Protest tegen hoge benzineprijzen

Het gonst op alle sociale netwerken : protesteren tegen de hoge benzineprijzen. Terwijl de klant zich blauw betaalt aan energiekosten, schreeuwt menige oliemaatschappij over zijn weer hogere miljardenwinst. Tijd voor actie!

De slechtste chauffeur

'sorry meneer'

Eigenlijk is het te gek voor woorden, dat mensen hun rijbewijs krijgen terwijl ze totaal ongeschikt zijn voor het besturen van een auto. Er zijn er die bang zijn voor de auto, alsof die vierwieler een eigen leven leidt. Anderen zien erg weinig van wat er om hen heen afspeelt en weer anderen rijden levensgevaarlijk racend door het verkeer. Heeft het CBR deze mensen soms carte blanche verstrekt om andere verkeersdeelnemers dood te rijden? Betrokken instructeurs en examinatoren mogen wat mij betreft direct voor het leven geschorst worden. En dan te bedenken dat menig bestuurder een bon krijgt vanwege een flut overtreding.
Zelfs op weg naar het verzamelpunt lieten kandidaten hun gevaarlijk en vaak roekeloos gedrag zien. Zo werd een fietser bijna aangereden en ramde een blondine op een zeer overzichtelijke kruising een Volvo oldtimer, waardoor 13 jaar restauratiewerk naar de knoppen ging. De dame zei nog tegen de aangeslagen, gelukkig niet gewonde eigenaar : "Sorry meneer." Ze had hem beter haar rijbewijs kunnen geven. Ik moet er niet aan denken dat ik het was die op de motor van rechts kwam, toen die blonde potentiële moordenares als een blind paard aan kwam rijden. En dan, terwijl ik daar dood lig te gaan, haar ook nog "Sorry meneer" horen zeggen. De volgende keer moeten ze die kandidaten maar met een taxi ophalen.

Weinig interesse in Lelystad Airport

De goedkope vliegmaatschappijen zijn nauwelijks geïnteresseerd in Lelystad Airport. De meeste willen op Schiphol blijven en daar groeien. Misschien dat één, hooguit twee maatschappijen wel naar Lelystad zouden willen verhuizen. Zelf heb ik ook wel interesse in goedkoop vliegen. Al ga ik dan wel een paar stappen verder dan menige maatschappij. Als uitgangspunt : geen lawaai en geen stank en uiteraard zeer goedkoop. Na de zomer, als de tuinmeubelen in de aanbieding zijn, zal de prijs nog lager zijn.
 (foto : Rodney Sorah)

Family Fitness Lelystad Haven

Voor alle duidelijkheid :

Een kippenvanger uit Kentucky

Sommige verstopte parels worden gelukkig toch ontdekt. Zoals deze voormalige kippenvanger uit Kentucky, die meedeed aan een talentenjacht in Amerika in 2008. Kevin Skinner was op dat moment 35 en werkloos en besloot eens zijn muzikale kunsten aan anderen dan de familie te vertonen. Bij zijn opkomst voor zijn eerste optreden, reageerde het publiek en de jury tamelijk gereserveerd en zelfs schamperig toen Kevin vertelde over zijn overigens eerlijke beroep. Maar tijdens zijn optreden sloeg de wat lacherige sfeer helemaal om. Uiteindelijk won hij de talentenjacht en ontving de werkloze Kevin Skinner 1 miljoen dollar!

Nog even genieten van Jill

Gezellig, meiden onder elkaar

Oma krijgt een zandtaartje

Vandaag is Jill er weer. Lang zal dat niet meer duren, want straks is ze al 4 jaar en dan gaat ze naar de basisschool. Zodra ze de huiskamer binnenkomt, wordt ze vrolijk begroet door Fenna. Maar na een paar minuten enthousiast gespring en gelik, is ze weer rustig. Fenna vindt Jill een erg interessant mensje. Jill op haar beurt kan goed met Fenna omgaan. Vanmiddag heeft Jill even in de zon gespeeld. Lekker in de tuin met oma en Fenna. Maar zoals gewoonlijk was er ook werk aan de winkel. Aardappelen schillen gaat vergezeld met een verhaaltje over een pappa en mamma aardappel en hun kinderen. Die gaan lekker zwemmen. Maar eerst moeten ze allemaal hun kleertjes uitdoen. Dat doe opa met een dunschiller. En dan is het "plons!" in het water. De snijbonen moeten er ook aan geloven. Jill draait er lustig op los en de bak vult zich gestaag met gesneden bonen. Daarna gaat ze even wat kibbeling kopen met oma en samen brengen ze het bakje naar de oude opa en oma in de buurt. Daar mag ze altijd iets lekkers uitzoeken. En dan is het weer tijd voor Dora. Daar kan Jill uren naar kijken.