donderdag 9 augustus 2012

Zomer in Zeeland -3-


Vandaag zijn we naar Vlissingen gefietst. Het was stralend weer en we hadden uit voorzorg ons goed ingesmeerd tegen de zonnestralen. Na de eerste fietstocht met Fenna heb ik de mand provisorisch wat verhoogd. Nu kan ze gewoon rechtop zitten. Onderweg ging Fenna regelmatig in de mand liggen en toen openbaarde zich een ander fenomeen : onder is de mand qua ruimte kleiner dan boven! Het komt erop neer dat ik zelf maar eens aan de slag moet om een fatsoenlijke mand voor Fenna te maken. Eentje met kleine tredmolen, zodat ze ook mee kan trappen. Dat geluier en gezeur achter m'n rug moet maar eens aangepakt worden.
Onderweg reden we over het Bunkerpad. De naam zegt het al, een pad met bunkers. Hier in Zeeland liggen er nogal wat. Restanten van de Duitse bezetting. Hoewel, ook in Vlissingen wemelde het van de Duitse toeristen waarvan velen het strand hadden bezet.. Net als in de rest van deze provincie. We reden langs de drukbevaren Westerschelde. Natuurlijk zijn we over de boulevard gefietst, beginnen bij het standbeeld van Michiel de Ruijter. Als kind hoor ik mijn pa nog zeggen dat ie 'weer' naar Vlissingen moest. Hij fietste toen ook, maar niet verder dan naar het station in Leiden. De rest ging hij met de trein. Niet bepaald werk om de hoek. Het was behoorlijk druk bij de boulevard. Ook het strand was goed gevuld. Net buiten Vlissingen mocht Fenna los het strand op. Ze kon even lekker de poten strekken. De zee vindt ze nog steeds niks an. Dus sleepte Sonja haar het water in om haar even te laten afkoelen. Het verplichte bad gaf haar veel energie. Ze rende als een bezetene over het vrij stille strand.
Na deze onderbreking fietsten we richting Zoutelande en kwamen erachter dat het al half drie was. We waren de lunch glad vergeten! Een ingelaste stop leidde tot een gesprekje met een hondeneigenaar. Mevrouw vond Fenna's mand erg groot en was al een tijdje op zoek naar een dergelijke mand. Ze kreeg wat voorlichting over de montage en waar in Middelburg grote manden te koop zijn. Het laatste stukje reden we over een bekend fietspad, het Bunkerpad. Kwart voor vijf arriveerden we bij de caravan, waar Fenna letterlijk en figuurlijk een koude douche wachtte.