Zo, weer een week erop. Nog een week en dan heb ik weer vakantie. En meer tijd om weer eens wat zwerfvuil te gaan opruimen. Terugkijkend is het werken me goed bevallen. Ik kwam wel in een andere wereld terecht tussen de jongeren. Maar ook dat heeft zo zijn aantrekkelijke kanten. Ik luister de hele dag naar popmuziek. En dan kom ik erachter dat die stations een ware indoctrinatie uitoefenen om bepaalde nummers naar een hit te pushen. Net als in mijn jeugd. Veel nummers stellen inhoudelijk weinig tot niets voor. De tekst en het deuntje vormen een herhaling van 3 minuten, met als grote diepte punt het nummer "Jouw bil is een krokodil". Het vertolkt de jammerlijke maatschappelijke teloorgang van fantasie, creativiteit, muzikaliteit en al dat andere waar enig denkwerk voor nodig is.
Mijn eerste lunchpauze had een vreemd verloop. Ik meende dat iedereen zat te bidden, maar het duurde bijna de hele pauze. Ze bleken stuk voor stuk naar hun mobieltjes te staren die ze onder de tafel op schoot hielden. Ik ben ook een paar keer in de fout gegaan. Leuk om te merken dat je ook maar een mens bent. Ik moest er even tussenuit, want een bewoner kwam een grijper ophalen. Hij gaat samen met zijn vrouw zwerfvuil hier inde wijk opruimen. Hij kent mijn collega Robert (van bezig zien) en hij woont daar in de buurt.
Nog een week dus en dan is het afwachten tot men een beroep op mij doet.